Gesnapt

‘Ja, ik heb haar ‘gesnapt’’, zegt de jongen in het winkelcentrum. Verbaasd kijk ik hem aan. ‘In jullie tijd was dat dat je vraagt naar een telefoonnummer’, voegt hij er met een brede grijns bijdehand aan toe. Dat is de reactie als ik de twee jongens van een jaar of zestien weer tegenkom en toelach. Dit keer buiten bij het fietsenrek, terwijl de twee jonge, knappe meisjes met lang blond haar het Kruidvat binnen lopen. Even ervoor zag ik de tieners met elkaar flirten voor de kassa van de Deka. Ik moet lachen en denk: ’Bijzonder, dat hij weet hoe dat er in mijn tijd aan toe ging’. 

Zou deze jongen écht snappen hoe het er in onze tijd aan toe ging? Hoe wij de jongens, die we leuk vonden, thuis belden? Of refereert hij naar de periode van vóór het bestaan van sociale media? Toen vroeg je ook om een telefoonnummer. En stuurde je een sms-je.

Terugdenkend aan mijn tienerjaren moesten wij het doen met een telefoonnummer. Waarmee je een vaste lijn belde. Van de ouders van die jongen! Hoe gênant was dat! Maar creatief als we waren in die tijd hadden we daar een oplossing voor. Om langs de ‘gatekeeper’, de ouder in kwestie, te komen spraken we door de hoorn met een theedoek eromheen gevouwen. ‘Hallo, met Richard, mag ik Gijs even spreken?’ Ondertussen in een deuk van het lachen hoorden we dat Gijs, of Guus of wie dan ook, geroepen werd en naar de telefoon liep. Waarna we van de zenuwen de hoorn op de haak gooiden! 

Als we de jongens op school of op straat tegenkwamen deden we er juist alles aan om niet ‘gesnapt’, als in ‘betrapt’ te worden. De manier van flirten verandert door de technologie, de spanning blijkt gelukkig van alle tijden. De lol en de vreugde ook hopelijk. Als we dat maar blijven snappen.