Uitvergroot

Zou ik in deze tijd een meisje zijn, dan had ik van elk moment een foto of video. Dansend in de Roxy in Amsterdam met natuurlijk witte tanden in het blacklight, kleding showend in mijn modetijd, aan het werk in de brasserie, op het strand, bij de banketbakker. ‘Chillend’ op het schoolplein tijdens weer een tussenuur. Ontelbaar veel ‘selfies’ op elke leeftijd. De kiekjes zouden scherp zijn en ik zou ze uit kunnen vergroten op mijn laptop. Nu moet ik het doen met mijn herinneringen. En een enkele vage polaroid. 

Hoe anders is het voor het jonge dametje, dat mij laatst op straat passeerde, terwijl ze een foto van zichzelf maakte met haar smartphone. Ze had geen oog voor haar omgeving, alleen voor zichzelf. Ze zag eruit om door een ringetje te halen, al was het wat ouwelijk. Ik schat dat ze een jaar of twaalf was, maar zich zestien voelde. Zich in elk geval zo kleedde en zo liep. Beïnvloed door de ‘influencers’ op sociale media en haar vrienden en vriendinnen wil zij ook elk moment vastleggen. Met in haar achterhoofd dat mensen haar foto’s uitvergroten moet alles er perfect uitzien. Het gevolg is dat we meisjes zien met tanden alsof ze ze allemaal uit één shop hebben, onnatuurlijk wit en recht, met té gestyled haar, al dan niet met ‘hair extensions’, met lippen alsof ze door een wesp gestoken zijn, met nep wimpers die meer weg hebben van spinnenpoten en wenkbrauwen die eruit zien als rupsen. Ha, dat hoefde in mijn meisjestijd niet. Als ik naar het schaarse materiaal kijk wat ik nog heb uit die tijd voel ik de behoefte om de foto’s met mijn duim en wijsvinger uit te vergroten. Het kan niet. Is dat een voordeel of een nadeel? Het is maar net hoe je het bekijkt. Je kunt de imperfecties niet goed zien en de momenten zien er zo vaag uit, dat ze er alleen maar spannender van worden. Maar ook wel weer jammer, want zo jong word je nooit meer! 

Nu wordt mijn oudere zelf te pas en te onpas vastgelegd én uitvergroot. Groepsuitje? Fotootje hier, videootje daar. Ook op momenten dat je net een kauwbeweging maakt of erger…Etentje? Even een fotootje. Avondje weg met een vriendin? Ik krijg van haar meer foto’s van die paar uur dan dat ik heb van twee weken vakantie! Voor je het weet duiken er een paar foto’s van je op op sociale media of worden ze in groepjes verstuurd via WhatsApp. Als volwassen vrouw in deze smartphone tijd hoef ik niet van elk moment een foto of video, die misschien gedeeld, en erger nog, uitvergroot wordt! Liever heb ik een enkel kiekje en maak ik de herinnering in mijn hoofd mooier. En mijn hoofd zelf ook. De polaroid is weer in, toch?