Wandelritus

‘Het coronastrand!’, hoor ik een man tegen zijn vrouw roepen. Ik moet lachen, er zijn inderdaad veel mensen op het (gelukkig brede!) IJmuiderstrand deze eerste zondag in januari van het jaar 2021. Net als vele anderen was ik normaal gesproken vandaag niet naar het strand gegaan. Ik zou in de tennishal zijn en na afloop gezellig een borrel drinken met onze tegenstanders. Toevallige ontmoetingen met leuke gesprekjes hebben aan de bar bij het bestellen van een drankje. Maar in ‘lockdown’ is alles anders. Ook in het nieuwe jaar. 

Doelloos wandelen mensen in de duinen, op het strand, op straat, in het bos, tja, waar niet? Stellen zitten thuis op elkaars lip en tóch gaan ze samen buiten lopen! Zo nu en dan gaan ze een rondje alleen. Zoals ik gisteren. Anderhalf uur deed ik er uiteindelijk over. Want ja, als je eenmaal op gang bent, dan maar volle bak, toch? Wat een volk was er weer op de been, ongelooflijk! Complete gezinnen, die gezellig met zijn viertjes over het niet al te brede ‘boerenweggetje’ lopen (zodat je zelf, om de anderhalvemeter aan te houden, in de berm belandt),  weer de ‘setjes’ en de mensen die of alleenstaand zijn of het wel even lekker vinden om zonder man of vrouw en eventuele kids eindelijk eens in gedachten verzonken te zijn. Zonder gestoord te worden of zich te moeten afzonderen op een aparte kamer als ze die al hebben voor zichzelf! Velen van de ‘alleen wandelaars’ zie ik met dopjes in. Zij luisteren waarschijnlijk naar muziek of naar een podcast. Daarmee geven ze bewust of onbewust aan, dat ze ‘even in zichzelf’ zijn. 

Wie niet ‘in zichzelf’ wandelt is de vrouw die ik op mijn route voor de tweede keer tegenkom. Ik groet haar net als de eerste keer dat ik haar zie en zeg: ‘Zo, jij loopt ook een aardig eind’. Ze stopt en we maken een praatje. Toch nog een toevallige ontmoeting met een leuk gesprekje, al is het nu niet aan de bar maar ‘aan het weiland’ ter hoogte van de Slaperdijk. Hoewel ik dit erg waardeer en van het uitzicht geniet tijdens het wandelen, vraag ik me af: wat is het VOORuitzicht? Blijven we rondjes dwalen met zijn allen, letterlijk en figuurlijk, en is dit vrijwel het enige ‘uitje’? Het woord ‘anderhalvemetersamenleving’ is gekozen tot woord van het jaar 2020. Wat mij betreft wordt het woord van het jaar 2021 ‘Wandelritus’. Hoewel ik ‘coronastrand’, ‘coronaduin’ of ‘coronabos’ ook niet zo gek vind.

<De column van BRE>